بررسی کارآئی بست های نانوکامپوزیت بیوپلیمری در حذف بیس فنل A از محلول های آبی

امروزه وجود ترکیبات و مواد مقاوم سمی در منابع آب و همچنین تولید فاضلاب ¬های حاوی ترکیبات سمی و پیچیده، کاربرد فرآیندهای متداول تصفیه آب و فاضلاب را محدود و در برخی موارد ناتوان کرده است. از طرفی طی دو دهه گذشته استانداردهای زیست¬ محیطی سخت¬گیرانه¬تر شده است. بنابراین در۱۵سال اخیر فن¬آوری ¬های تصفیه مختلفی از لحاظ اقتصادی و فنی توسعه پیدا کرده¬اند. تعداد زیادی از مواد آلی طبیعی و سنتتیک در غلظت¬های متفاوت در منابع آب¬های سطحی و زیرزمینی وجود دارند. طبق گزارشات موجود بیش از ۷۰۰ نوع ترکیب آلی سنتتیک در آب¬های آشامیدنی ردیابی شده است. مقادیر جزئی از هر کدام از این ترکیبات در آب و پساب¬ها خطرناک بوده و حذف آن¬ ها نیز به علت تفاوت¬ های خصوصیات فیزیکی، شیمیایی و ظهور درغلظت ¬های ناچیز غالبا پر هزینه و پیچیده خواهد بود و در اکثر شرایط کنترل آن ¬ها در زمره روش¬ های تصفیه پیشرفته آب و فاضلاب قرار می¬گیرد. یکی از این مواد آلی سمی بیس-فنولA می¬باشد که یک آنتی اکسیدان غیرقابل تجزیه بیولوژیکی بوده و مقاومت زیادی در مقابل تجزیه شیمیایی از خود نشان می¬دهد و برای سلامتی انسان و حیوانات خطر دارد. غلظت بالای بیس¬فنولA در فاضلاب کارخانه تولید بیس¬فنولA دیده می¬شود و به علت اینکه تنها مقدار کمی از آن در طی فرآیند تصفیه فاضلاب حذف می¬شود، لذا فاضلاب حاوی بیس¬فنولA می¬تواند منبع آلودگی در محیط آبزی باشد.
روش¬های مختلفی برای حذف بیس¬فنولA وجود دارد. یکی از روش¬های کارآ و بدون خطرکه از نظر آلودگی آب و محیط زیست در دنیا مطرح شده است استفاده از جاذب های بیولوژیکی و پلیمری است که می¬تواند با توجه به مزایائی که برآن مترتب است در تصفیه آلودگی منابع آب از جمله ترکیبات بیس فنول مورداستفاده قرار گیرد. مسلماً یکی از دلایل حمایت و استقبال از این فناوری ضرورتی است که از لحاظ الزام به رعایت قوانین و مقررات جدید تصفیه آب به وجود آمده است