با توجه به داده های سایت JMP وضعیت بهسازی در ایران به شرح زیر می باشد:

1. پوشش کلی  (Total)

• 90/5 % جمعیت (حدود ۸۲.۸ میلیون نفر) دست‌کم به خدمات بهداشتی اولیه یا پایه ( basic sanitation services ) دسترسی دارند.
  یعنی اکثریت جمعیت ایران به نوعی از تسهیلات بهبود یافته بهداشتی دسترسی دارند.

2. تفکیک شهری و روستایی

• شهری:
• ۷۵.۳٪ (حدود ۵۳.۶ میلیون نفر) از خدمات بهداشتی ایمن (safely managed sanitation services) استفاده می‌کنند (بهترین سطح خدمات: دفع یا تصفیه ایمن فاضلاب).

• ۱۷.۵٪ (حدود ۱۲.۴ میلیون نفر) به خدمات پایه یا اولیه (basic services) دسترسی دارند (یعنی توالت بهبود یافته ولی نه مدیریت ایمن فاضلاب).
• ۷.۲٪ (حدود ۵.۱ میلیون نفر) فقط خدمات محدود شده (limited services) دارند (مثلاً مشترک با چند خانوار).
• تعداد بسیار اندکی (۲ نفر!) در دسته بهبود نیافته (unimproved) قرار گرفته‌اند، و هیچ‌کس در دسته دفع در محیط باز (open defecation) نیست.
• روستایی:
• ۸۲.۳٪ (حدود ۱۶.۸ میلیون نفر) به سطح حداقل در خدمات پایه (at least basic) دسترسی دارند.
• ۱۷.۷٪ (حدود ۳.۶ میلیون نفر) فقط به خدمات محدود دسترسی دارند.
• هیچ داده‌ای برای دسته‌های "دسته بهبود نیافته" و "دفع در محیط باز" ثبت نشده است (یعنی سهم صفر).

۳. الگوها

• ایران تقریباً مشکل دفع در محیط باز ندارد.
• شهرها وضعیت بهتری دارند چون بیشتر جمعیت در گروه به طور ایمن مدیریت شده (safely managed) قرار دارند.
• در مناطق روستایی گرچه حداقل پایه نسبتاً بالاست، اما بخش بزرگی (حدود ۱۷٪) هنوز در سطحخدمات محدودهستند، یعنی تسهیلات مشترک یا ناکافی دارند.
• جمعیتی هرچند کوچک در شهرها (۷٪) هنوز دسترسی‌شان محدود است.

اطلاعات به طور خلاصه در جدول زیر نشان داده شده است:

تفسیر کلی

• کشور در زمینه پوشش بهداشتی، به ویژه حذف کامل "دفع در محیط باز"عملکرد خوبی دارد.
• با این حال، چالش اصلی در مدیریت ایمن فاضلاب  (safely managed sanitation) است:
• در شهرها وضعیت قابل قبول است (سه‌چهارم جمعیت).
• در روستاها هنوز سطح "به طور ایمن مدیریت شده"گزارش نشده، فقط "حداقل پایه" گزارش شده است.
• حدود ۱۲ میلیون نفر شهری و ۳.۶ میلیون نفر روستایی هنوز خدمات بهداشتی‌شان محدوداست، که می‌تواند بر سلامت و نابرابری‌ها تأثیرگذار باشد.

منبع

https://washdata.org/data/household#!/