استرهای اسید فتالیک دسته ای از ترکیبات سنتتیک نوپدید هستند که دارای کاربردهای وسیعی بوده و عمدتاً به عنوان پلاستی سایزر مورد استفاده قرار می گیرند. این ترکیبات با توجه به دی متیل که در سال های اخیر بسیار مورد توجه قرار گرفته است و به عنوان یک آلاینده ی نوپدید، خطرناک، مقاوم و سخت تجزیه پذیر شناخته می شود. در نتیجه تولید و مصرف زیاد، استرهای اسید فتالیک در اکوسیستم های مختلف به طور گسترده و با غلظت های قابل توجهی مشاهده می شوند و فاضلاب یکی از مهم ترین راه های ورود آنها به محیط است.
در این میان، دی متیل فتالات از جمله پر کاربردترین و مهم ترین استرهای اسید فتالیک است که با توجه به پتانسیل ایجاد اختلال در عملکرد غدد درون ریز و سیستم های عصبی و ایمنی بدن جزء آلاینده های دارای اولویت دسته بندی شده است. لذا ارائه ی روشی قابل اعتماد و با کارایی مناسب جهت حذف این ترکیب ضروری می نماید.
روش های اکسیداسیون مبتنی بر تولید پلاسما از جمله روش های نوین و امیدوارکننده ای می باشند که از میان آنها می توان به روش پلاسمای غیر حرارتی تخلیه سد دی الکتریک اشاره نمود. اما این فرآیندهای نوظهور تصفیه علی رغم پتانسیل کاربرد بالا دارای چالش هایی از قبیل نیاز به انرژی الکتریکی قابل توجه هستند. در نتیجه، ترکیب این فرآیند با سایر فرآیندهای اکسیداسیون می تواند یکی از راه های بالقوه ای باشد که موجب ارتقاء فرآیندهای پلاسمای غیر حرارتی شود. به همین دلیل، هدف اصلی و کاربردی این مطالعه ارزیابی تاثیر افزودن پرسولفات سدیم و کامپوزیت Fe۲O۳-TiO۲ به عنوان عوامل کمکی و ارتقاء دهنده در کنار فرآیند پلاسمای غیر حرارتی تخلیه سد دی الکتریک جهت حذف دی متیل فتالات از محلول آبی است.