وضعیت منابع آب در ایران یکی از بحرانیترین چالشهای زیستمحیطی و اقتصادی کشور در چند دهه اخیر محسوب میشود. این بحران نتیجه ترکیبی از عوامل اقلیمی، مدیریتی، جمعیتی و مصرفی است.
میانگین بارش سالانه ایران حدود 228 میلیمتر است که یکسوم میانگین جهانی (حدود ۸۶۰ میلیمتر) محسوب میشود.
توزیع بارش نیز بسیار نامتوازن است؛ بهطوریکه شمال کشور (بهویژه استان گیلان) تا بیش از ۱۵۰۰ میلیمتر بارش دارد، اما جنوبشرقی کشور (مانند سیستان و بلوچستان) ممکن است کمتر از ۵۰ میلیمتر بارش سالانه داشته باشد (1).
ایران یکی از بالاترین نرخهای تبخیر سالانه را دارد؛ در برخی مناطق تا ۳۰۰۰ میلیمتر تبخیر سالانه گزارش شده است، که باعث از دست رفتن بخش قابلتوجهی از منابع آب سطحی میشود (7).
رودخانههایی مانند کارون، زایندهرود، سفیدرود از مهمترین منابع آب سطحی ایران هستند.
کاهش دبی رودخانهها در سالهای اخیر به دلیل خشکسالی، سدسازیهای بیرویه و مصرف بالا برای کشاورزی بوده است (2).
چاههای عمیق و نیمهعمیق منابع اصلی آب زیرزمینی هستند.
برداشت بیرویه باعث شده سطح سفرههای زیرزمینی به شدت کاهش یابد و در برخی مناطق، فرونشست زمین رخ دهد (مثل دشت ورامین، دشت مشهد و استان یزد) (4).
نبود برنامهریزی یکپارچه ملی در مدیریت منابع آب.
تصمیمات بخشینگر در وزارتخانهها و سازمانهای مختلف بدون هماهنگی (10).
حدود ۹۰ درصد آب مصرفی ایران در بخش کشاورزی استفاده میشود.
سیستمهای آبیاری سنتی، نبود الگوی کشت متناسب با اقلیم و کاشت محصولات پرآببر (مانند برنج، هندوانه و ذرت) باعث هدررفت گسترده منابع آب شده است (11).
افزایش تقاضای آب برای مصارف شرب و صنعتی.
گسترش ساختوساز و آلودگی منابع آب (12).
افزایش دما و کاهش بارندگی در دهههای اخیر.
تکرار خشکسالیهای شدید و طولانیمدت (5).
خشک شدن دریاچهها: مانند دریاچه ارومیه، هامون، بختگان (8).
فرونشست زمین: به دلیل افت سطح آبهای زیرزمینی، در برخی دشتها تا بیش از ۳۰ سانتیمتر در سال (6).
کاهش تولید کشاورزی و مهاجرت روستاییان.
تنشهای اجتماعی و اعتراضات محلی (مثلاً در اصفهان و خوزستان).
افزایش ریزگردها به دلیل خشک شدن تالابها و بیابانی شدن مناطق حاصلخیز (6، 8 و 9).
استفاده از آبیاری قطرهای و تحت فشار در کشاورزی.
ترویج الگوی کشت سازگار با اقلیم هر منطقه.
تصفیه و استفاده مجدد از فاضلابها برای صنعت و کشاورزی.
آموزش همگانی درباره صرفهجویی در مصرف آب.
مشارکت مردم در مدیریت منابع آب.
استفاده از تکنولوژیهای نوین در شیرینسازی آب در مناطق جنوبی.
استفاده از سنجش از راه دور و هوش مصنوعی برای پایش منابع آب (2، 10و 11 و 13).
منطقه / دشت
|
نرخ فرونشست |
توضیح
|
دشت تهران
|
~25 تا 30 سانتیمتر/سال
|
یکی از بحرانیترین مناطق؛ کل جنوب تهران در خطر می باشد.
|
دشت ورامین
|
~32 سانتی متر/سال
|
شدیدترین فرونشست ثبت شده در کشور.
|
اصفهان (زایندهرود، برخوار)
|
~20-30 سانتیمتر
|
همزمان با خشکشدن زایندهرود.
|
دشت مهیار (فلاورجان، نجفآباد)
|
~25 سانتیمتر
|
سفرههای زیرزمینی افت زیادی داشتند.
|
دشت مشهد
|
~20 سانتیمتر
|
جمعیت زیاد و کشاورزی بیرویه عامل اصلی می باشد.
|
یزد و میبد
|
~15-20 سانتیمتر
|
آبهای زیرزمینی حیاتیترین منبع هستند.
|
کاشان
|
~20 سانتیمتر
|
دشتهای اطراف در شرایط بحرانی قرار دارند.
|
خشکسالی به معنی کمبارشی در دوره زمانی مشخص می باشد. اما در ایران، این پدیده مزمن شده و حالت خشکسالی ساختاری پیدا کرده است.
استان / منطقه | وضعیت | نکات مهم |
سیستان و بلوچستان | خشکسالی شدید و بلندمدت | کاهش شدید بارش، خشک شدن هامون، بحران آب شرب. |
کرمان |
خشکسالی مزمن
|
کاهش بارندگی و افت شدید منابع زیرزمینی.
|
فارس (بهویژه آباده، جهرم) | پایدار و شدید | برداشت بیرویه، خشکشدن تالابها. |
یزد | یکی از خشکترین استانها | وابسته به انتقال آب و چاههای عمیق. |
خراسان جنوبی و شمالی | افت منابع آب، کاهش بارش | مناطق مرزی در وضعیت هشدار. |
اصفهان | تنش آبی بالا | خشکی زایندهرود، اعتراضات کشاورزان. |
تهران (مناطق جنوبی و شرقی) | در معرض کمآبی شدید | افزایش جمعیت + خشکسالی = ترکیب خطرناک. |
اگر نقشه کشور را در نظر بگیریم:
نوار شرقی و مرکزی کشور (از سیستان تا خراسان و یزد و کرمان) بدترین وضعیت را دارند.
جنوب اصفهان، ورامین-تهران، و دشت قزوین هم در معرض خطر جدی هستند.
شمال کشور (گیلان، مازندران) وضعیت بهتری دارند، ولی با مشکل فرسایش و سیلاب مواجهه هستند.
√ منابع